Schilderen in Dali

6 augustus 2017 - Dali, China

We zijn met de laatste treinreis vanuit Kunming (eerst gevlogen vanuit Guilin) tijdens de nachtelijke uurtjes stiekem naar 2.000 meter geklommen en stappen 's morgens vroeg uit in een omgeving die behoorlijk Alpenachtig aan doet.

Maar eerst even over de treinen in China. Daar moeten we nog een paar regeltjes aan wijden. We zijn vijf keer een stalen ros ingestapt die nog door Mao zelf is gedoopt en hebben daar in totaal 45 uur in rondgehobbeld. Reteknap om met dat materieel over zulke afstanden tot op de seconde op tijd te vertrekken en te arriveren. De Chinese treinreiziger is wat dat betreft ook ideaal publiek. Bij elk vertrek mag de gang naar de treinen pas gemaakt worden als de toegangspoortjes open gaan (zo'n 15 minuten voordat de fluit klinkt) en zorgt Chinese discipline er voor dat in no-time honderden poppetjes op hun plekje zitten. Totdat een Chinese bejaarde een kaartje blijkt te hebben voor de vier persoons Groentjes-coupe en geen aanstalten maakt de coupe van haar eigen clan op te zoeken. Het kwartje valt in China als dat twee meter lange end uit het Westen inclusief de grootste koffer een plekje begint te zoeken in de gele coupe. Ruilen van kaartjes is dan plots zo geregeld. We slapen al met al prima in de nachttreinen; zelfs als we de open coupe moeten delen met inheemse vrinden en de dekentjes niet altijd even fris ogen (een beetje "schmutzig").

In Dali gooien we dus ons laatste treinkaartje in de prullenbak (de rest gooit het gewoon op de grond) en brengt een taxi ons naar het oude stadje. Ons hotel weet die dumpling echter niet te vinden zodat we in de stromende regen zelf op zoek moeten gaan. Uiteraard net nu de telefoon met wegwijzer-app op is en we op het laatste moment een ander hotel hebben moeten boeken. Maar het lukt. We worden enorm gastvrij onthaald en na een heerlijk (Westers) ontbijt bij de Blue Gecko concluderen we al snel dat Yangshuo de naam heeft schilderachtig te zijn maar dat Dali het is. Ondanks (het moet gezegd) de in dit deel van China sterk toegenomen rochelgewoonte en continue smakkende consumptie van vlees op stokken. Een haring met uitjes moet voor de gemiddelde Chinees een lachertje zijn.

We fietsen door de rijstvelden naar het Erhai meer. Met temperaturen die ruim tien graden lager liggen, is dat een feest. We peddelen door nauwe straatjes in rustige dorpjes (Caicun en Wacun) die toch niet anders dan authentiek Chinees genoemd kunnen worden. Een boottochtje op het meer is de uitdaging van de dag. We vinden de boot plus busladingen drukke en starende passagiers maar werkelijk niets is in het Engels. Uit de kelder wordt uiteindelijk een dissident opgevist die helpt en als rijstkorrels in een blik dobberen we even later met héél veel lokale toeristen (waar sommigen onder ons moordneigingen van krijgen) naar de overkant. Ter hoogte van de Sky Mirror Pagode mogen we even van boord en met een flink uitgedunde passagierslijst varen we weer terug. De Chinese dansvoorstelling aan boord pikken we uiteraard nog even mee.

Overal waar je kijkt, zijn de bergen zichtbaar. Geen bulten of pilaren maar wolkenkietelaars tot wel 4.000 meter hoogte die ook echt de hele dag met de wolken aan het stoeien zijn. Korte heftige regenbuien (inclusief lekkage in de kamer) wisselen de krachtige zon af. De mannen scheiden zich van de vrouwen en trekken de bergen in; de vrouwen doen een Chinese shop-till-you-drop. Kleren passen is hier echter niet toegestaan (wat op zichzelf allerlei vragen oproept) maar de Malong Peak op 3.000 meter zit de heren als gegoten. Chinezen houden duidelijk niet van wandelen waardoor wij ons tijdens de wandeling naar beneden van twee en half uur als keizers in een prachtige wereld wanen. We baden pootje in de kolkende rivier tijdens een snicker-lunch en bezoeken onderweg twee tempels die het wel zeer verleidelijk maken even te knielen. Doen we toch maar niet; wie weet wat voor narigheid je over jezelf afroept. Voor de donatie aan de collectebus worden we wel getrakteerd op zo'n heerlijke diepe donkere gong.

Foto’s

3 Reacties

  1. Adrie Ruurs:
    7 augustus 2017
    Geweldig verhaal weer!!
    Leuke foto's kleding gelijk aangepast aan de temperatuur.
  2. Trudy.groenendaal.:
    7 augustus 2017
    Het is maar goed dat je dit direkt opschrijft Stephan .wij voelen en ruiken het gewoon . Dat van die trein proberen we niet. Ongelofelijk zo goed als je het verwoord .wij zien jullie zwembad . En willen wel even langskomen voor een wijntje . Liefs en dank. Veel plezier .kus
  3. Daan B:
    7 augustus 2017
    Leuk weer!Wat een andere wereld zeg.
    Foto's ook weer geweldig!